Złoto było historycznie jednym z najbardziej cenionych minerałów, kojarzonym z bogactwem, bezpieczeństwem finansowym i zastosowaniami przemysłowymi. Przez wieki wydobywano je z kopalń lądowych i wykorzystywano w jubilerstwie, monetach i technologii. Obecnie najnowsze badania NASA wprowadzają nowe podejście do jego dostępności, identyfikując największe zasoby złota na Ziemi.
Odkrycie to stanowi kontrast w stosunku do tradycyjnych złóż, ponieważ złoto nie występuje w postaci stałych żył, ale jest rozpuszczone w niewielkich ilościach. Zjawisko to sprawia, że wszelkie próby wydobycia stają się wyzwaniem technicznym i ekonomicznym, które na razie nie ma rozwiązania.
Gdzie znajduje się największy zasób złota na Ziemi?
Według NASA, oceany zawierają około 20 milionów ton złota rozpuszczonego w wodzie. Jednak każdy litr wody zawiera zaledwie 0,00000005 grama tego metalu, co utrudnia jego koncentrację i wydobycie.
Biorąc to pod uwagę, oceany byłyby największym złożem złota na Ziemi. W przeciwieństwie do kopalń lądowych, gdzie złoto gromadzi się w żyłach, ocean rozprasza je równomiernie, utrudniając wszelkie tradycyjne metody wydobycia. Można to wyjaśnić następującymi powodami:
- Rozmieszczenie: rozproszone w całym oceanie, bez skoncentrowanych złóż.
- Gęstość: wyjątkowo niska, prawie niewyczuwalna dla konwencjonalnych metod wydobycia.
- Wyzwania: techniczne, ekonomiczne i środowiskowe, uniemożliwiające eksploatację na dużą skalę.
Wyzwania technologiczne związane z wydobyciem największych zasobów złota na Ziemi
Odzyskiwanie złota z oceanów wymaga innowacji technologicznych, które jeszcze nie istnieją. Obecne metody wydobycia podwodnego nie pozwalają na koncentrację rozpuszczonego metalu. Naukowcy sugerują możliwe rozwiązania, takie jak:
- Opracowanie nanofiltrów zdolnych do wychwytywania drobnych cząstek złota.
- Zaawansowane procesy chemiczne, które nie wpływają na ekosystem morski.
- Technologia umożliwiająca działanie w dużych ilościach wody bez nadmiernych kosztów.
Według portalu specjalistycznego IFL Science, ostatnie badania dotyczyły technologii takich jak materiały typu gąbka, które mogą wychwytywać śladowe ilości złota, ale skalowalność i opłacalność tych metod jest ograniczona.
W związku z tym opcje te pozostają w fazie eksperymentalnej, a wysokie koszty ograniczają ich praktyczne zastosowanie. Na razie wydobycie pozostaje nieopłacalne.
Z drugiej strony, podwodne wydobycie, choć potencjalnie lukratywne, może mieć niekorzystny wpływ na ekosystemy morskie. Zmiany siedlisk i uwalnianie metali ciężkich to problemy związane z wydobyciem minerałów z dna morskiego.
Inne zasoby dna morskiego
Należy zauważyć, że oprócz rozpuszczonego złota, dna oceaniczne zawierają złoża minerałów skoncentrowane w strukturach znanych jako czarne kominy. Te formacje hydrotermalne uwalniają minerały takie jak:
- Miedź.
- Cynk.
- Srebro.
- Ziemie rzadkie.
W niektórych regionach, takich jak Papua-Nowa Gwinea, od 2017 r. realizowane są projekty wydobycia podwodnego, które uzyskały specjalne zezwolenia na eksploatację tych zasobów. Działalność ta wywołała jednak kontrowersje ze względu na wpływ na ekosystemy morskie, z których wiele jest mało znanych i wrażliwych.
Gdzie znajdują się największe złoża złota na powierzchni ziemi?
Chociaż największa ilość złota znajduje się w oceanach, głównym źródłem wydobycia pozostają kopalnie lądowe. Do najważniejszych należą:
- Nevada Gold Mines, USA
- Muruntau, Uzbekistan
- Grasberg, Indonezja
- Olimpiada, Rosja
- Pueblo Viejo, Dominikana.
Kraje o największych zgromadzonych zasobach to:
1. Stany Zjednoczone: 8133,46 ton
2. Niemcy: 3351 ton.
3. Włochy: 2451,84 ton.
4. Francja: 2436,94 ton.
5. Rosja: 2335,85 ton.
6. Chiny: 2264,32 ton.
W Ameryce Łacińskiej wyróżniają się:
1. Brazylia: 129,65 ton.
2. Meksyk: 120,37 ton.
3. Argentyna: 61,74 ton
