Stephen DiKerby, astrofizyk, omówił tę kwestię w niedawnym artykule. Głównymi czynnikami, na które będzie to miało wpływ, będą pływy i długość dni
Rekonstrukcja strzału laserowego, takiego jak te wysyłane w celu pomiaru odległości do Księżyca.
Księżyc oddala się od Ziemi o 3,8 centymetra rocznie. Zjawisko to, ledwo dostrzegalne gołym okiem, ma wpływ na kluczowe aspekty naszej planety. O tym mówił Stephen DiKerby, doktorant fizyki i astronomii na Uniwersytecie Stanowym Michigan, w artykule opublikowanym w The Conversation.
Jak wyjaśnia, naukowcy określają dokładną odległość do Księżyca za pomocą impulsów laserowych odbijających się od luster zainstalowanych na jego powierzchni przez misje kosmiczne. Dzięki tej procedurze potwierdzono, że satelita znajduje się średnio w odległości 385 000 kilometrów, chociaż jego eliptyczna orbita zmienia się nawet o 20 000 kilometrów. Ta oscylacja wyjaśnia, dlaczego w niektórych przypadkach obserwuje się superksiężyce, kiedy Księżyc wydaje się większy i jaśniejszy.
Wpływ pływów
Przyczyną tego oddalenia są siły pływowe. Grawitacja Księżyca nie działa z taką samą intensywnością we wszystkich punktach Ziemi, co powoduje wybrzuszenia wody w oceanach. Ze względu na rotację Ziemi, te masy wody wyprzedzają nieco satelitę i wywierają siłę przyciągania, która napędza jego orbitę, powoli zwiększając odległość.
Proces ten nie tylko zmienia orbitę Księżyca, ale także spowalnia obrót naszej planety. Z upływem czasu dni wydłużają się w sposób niezauważalny. Badania przeprowadzone na skamieniałościach morskich ujawniają, że 70 milionów lat temu dzień na Ziemi trwał około 23 i pół godziny, co potwierdza stopniową ewolucję systemu Ziemia-Księżyc.
Proces ten jest powolny, ale nieunikniony.
Chociaż roczne oddalenie wynosi tylko 3,8 centymetra, zmiana ta jest nieistotna w porównaniu z całkowitą odległością dzielącą nas od satelity. Dlatego zjawiska takie jak pływy lub zaćmienia będą nadal występować normalnie przez miliony lat, nie wpływając na codzienne życie.
Jeśli proces ten będzie trwał przez miliardy lat, Ziemia może ostatecznie obracać się synchronicznie z Księżycem, tak że będzie widoczna tylko z jednego punktu na powierzchni Ziemi. Zanim jednak to nastąpi, ewolucja Słońca radykalnie zmieni równowagę systemu.
Na przykład, zanim dojdzie do tej synchronizacji, aktywność Słońca wzrośnie i spowoduje odparowanie wody z oceanów. Następnie rozszerzy się ono, stając się czerwonym olbrzymem, co prawdopodobnie spowoduje zniszczenie zarówno Ziemi, jak i Księżyca. Nie ma więc zbytniego powodu do obaw.
